Ne Unutur Ne De Unuttururuz !

Bundan tam 18 yıl önceydi, yeni doğum yapan ablam kucağında 3 aylık bebeği ile bizde kalırken eniştemin, "oğlumu çok özledim ne olur yarın gel" baskılarına dayanamayıp annemi de alıp ertesi gün yola koyulmuştu, Gece yarısı Antalya'ya doğru yol alan otobüs şoförünün yaşadığı uykusuzluk sorununa sabahın ilk ışıklarıyla yağmaya başlayan kar da eklenince, otobüs Isparta yolunda devrilmiş, yeğenimin ölümüne anneminse ağır yaralanmasına neden olmuştu. Hastanede "evladım yaşayacak mı" diye bir sağ tarafa, "annem yaşayacak mı" diye bir sola tarafa koşan ablama "çocuğunuz öldü" denildiğinde hiç tereddütsüz "o varsın ölsün yeter ki annem yaşasın, ben yine evlat doğururum ama ölürse annemi nasıl geri getiririm" diyecek kadar annesine düşkün olan ablam, arayıp da "kardeşim tepemize bombalar yağıyor, ev durmadan sallanıyor, darbe diyorlar ama burası savaş yeri söyle anneme hakkını helal etsin" dediği günden bu yana tam 1 hafta geçti. Hiç bir şeyden habersiz evinde(Sakarya'da) oturup tezi ile ilgilenen ben ve eşim darbe girişiminden böyle haberdar olduk. Allah biliyor ya televizyonu açana kadar inanmadım, dalga geçiyor sandım. Televizyonu açtığım zaman yaşadığım şoku ve çaresizliği ne yazık ki hiç bir zaman unutmayacağım. Hafıza en çok duygular açıkken beyne alır ve unutmayı imkansızlaştırır derler, doğru olsa gerek, çünkü çok yeni olmasına rağmen biliyorum ki :

*Haber kanallarındaki sunucuların suratlarında koca bir belirsizlik, kaygı ve şaşkınlık ifadesi ile -başta cumhurbaşkanı olmak üzere - yetkili ağızlardan güven telakkisi duyma çabalarını     

*Bir yandan Ankara'da durmaksızın bir yerlerin bombalandığı, çatışma çıktığı, insanların öldüğü haberlerini izlerken sık sık helallik isteyen ablamın İzmit'te yaşayan annem için bana mesaj atıp "Şimdi uyuyordur, panik atağı var arayıp da korkutmayalım, ama bana bir şey olursa ne olur söyle hakkını helal etsin kardeşim" yazılı mesajlarını

*Ablam Ankara'da, annem İzmit'te, bense tam ortada tüm çaresizliğimle "Allah'ım sen bu ülkeyi de, ablamı da insanları da ne olur koru" diye dua etmek dışında hiç bir şey yapamayışımı

*Sayın Tayyip Erdoğan ile yapılan ilk canlı bağlantıda, Tayyip Erdoğan'ın sergilediği DİRAYETLİ DURUŞU

*Sakinliği ile tanıdığımız Abdullah Gül'ün öfkeden gözü dönmüş şekilde yaptığı bağlantıyı

*Cumhurbaşkanımızın "halkımız sokağa çıkıp demokrasisine sahip çıksın" dediği andan itibaren sokaklara dökülen, askeri ikna etmeye çalışan, tankların önüne atlayan O MUHTEŞEM GÖNÜLLÜ YÜCE HALKI 

* Sabaha kadar okunan SELALARI

*Sokağa çıkma talimatından itibaren halkı sokağa çağıran MEGAFONLARI

*Ufacık askerleri ağlatana kadar döven, onların bir er olduğunu idrak edemeyecek kadar gözü dönmüş insanlıktan yoksun  O KORKUNÇ İNSAN MÜSVEDDELERİNİ 

*Devlet Bahçeli'nin sesini yükseltip "YARALI ASKERİN BAŞINDA BOZKURT İŞARETİYLE FOTOĞRAF VEREN BİZDEN DEĞİLDİR" söylemini

*Kemal Kılıçdaroğlu'nun Parti Grup Toplantısı'nda dile getirdiği "DEMOKRASİ" açılımını 

*Meclis başkanının "Meclisi hemen terk etmeliyiz" söylemine Bekir Bozdağ'ın "HAYIR TAM DA ŞİMDİ BURADA KALMALIYIZ, BURADAN KAÇAMAYIZ, GEREKİRSE BURADA ŞEHİT OLURUZ AMA BURADAN ÇIKMAMALIYIZ!" söylemini,

*Bu söylem karşısında Meclis başkanının yüzündeki mevcut korku dolu ifadeye eklenen fal taşı gibi açılmış O KOCAMAN 2 GÖZÜ

*Ankara'da Emniyete yapılan füzeli saldırıyı

* TRT spikerinin okuduğu darbe metnini  

*Üst rütbeli bir askerin kendisini engellemeye çalışan amcaya "bak git yoksa vururum seni" deyip de amca gitmeyince silahını çıkarıp adamı sırtından vurup yere yığdıktan sonra "sana git buradan dedim" diye bağırışını, 

*zavallı adamın tek kurşunla öyle sessiz bir köşede bir başına ölüşünü, ailesinin bunu televizyondan seyredeceği gerçeğinin boğazıma KOCA BİR YUMRUK halinde oturuşunu  

* Saatler geçip de televizyona görüntüler düştükçe içime oturan kederden, boğazımda oluşan düğümlerden 2 gün neredeyse hiç konuşamayışımı,

* (AKPli olun olmayın) gerek eski yöneticileri gerek yeni yöneticileriyle AKP ve Cumhurbaşkanı'nın bu işin üstünden en iyi şekilde geldiğini

* CHP + MHP'nin ilk andan itibaren darbe karşıtı duruşlarını, sağ duyulu oluşlarını hem Cumhurbaşkanına hem AKP'ye verdikleri destekleri  

Ve daha buraya ekleyemediğim yüzlerce vatanseverlik hikayesi ile bu memleketin ekmeğini yiyen insanların yaptığı vicdansızlıkları NE UNUTUR NE DE UNUTTURURUZ ! 

15 Temmuz Gecesi ne kadar kara bir lekeyse bir o kadar da Bu Milletin Şanlı Tarihine Yepyeni Bir Sayfadır. Hem Türkiye hem de bizler için büyük bir kırılma anıdır. Yalnız halkın o büyük vatanseverliğinden dolayı değil ayrıca Vatanını sevmesine rağmen milletine olan inancını kaybetmiş benim gibi insanların inancını da tazelediği için, 100 yıl sonra bize bir Kurtuluş Savaşı daha verdiği için, Topun tüfeğin üstüne atlayıp darbeye hayır dediği "demokrasiye" sahip çıktığı için, Siyaseti bir yana bırakıp bir bütün halde sokağa çıktığı, el ele verip birlik beraberlik sergilediği için. Beni Son 1 yıldır yaşadığım, umutsuzluk, inançsızlık ve boşvermişlikten döndürdüğü için. 

Çok değil bir 1 hafta öncesine kadar bırakın tarih öğrencisi olduğumu ya da doktora yaptığımı söylemeyi sorduklarında lise terkim ya da ev hanımıyım diyordum, halkımız adına o kadar umutsuzdum ki, insanlardan uzak durup sadece kendi kabuğumda yaşıyordum. Üstelik hayatımı da sadece kitaplarla başbaşa, yazarak sürdürmeyi düşünüyordum. Ama 15 Temmuz'dan bu yana yaşananlar her şeyi değiştirdi, kaybettiğim inancım alevlendi. O ilk gecenin belirsizliğine, tanklardan ya da havadan yağdırılan kurşunlara rağmen bu halk canını hiçe sayıp kendini sokaklara atıyorsa, bu halkı da bu halkın evlatlarını da en iyi şekilde, bıkmadan usanmadan aydınlatıp, bilgilendirmek benim ve benim gibilerin en temel görevi olmalı. Hocalarımızdan devraldığımız ve uzun yıllar süren eğitim hayatımız boyunca elimizde taşıdığımız o yanan meşalenin sönmesine izin vermemek, onu sağ salim yeni nesillere aktarmak, onlara ( tüm hataları ve doğrularıyla) nasıl büyük bir milletin evladı olduğunu anlatmak, daha güzel ve yepyeni bir Türkiye, vatanına bağlı, ahlaklı ve çok çalışan muhteşem bir yeni nesil var etmek, bunun için kabuklarımızdan çıkıp kendimizi bu insanlara adamak, kaybettiğim o inanca yeniden ve aşkla sarılmak benim ve benim gibilerin en temel görevi olmalı! 

Biz önce kendimize sonra dünyaya nasıl güçlü bir millet olduğumuzu kanıtlamak, tek başımıza da en iyi şekilde ayakta durabilmek zorundayız.  Çünkü bu olayların ilk anından itibaren aklımda durmadan dönen 2 tarihi cümle vardı, ne yaptıysam aklımdan uzaklaştıramadım ve onlar beynimde döndükçe hüzünlendim. Biri Nuri Bilge Ceylan'ın 2008 yılında Cannes'da ödül kazandığı zaman söylediği ve gönüllerimize taht kurmasını sağlayan "my lonely and beautiful country* " diğeri ise Mehmet Akif'İn İstiklal Marşı için dile getirdiği "Allah bir daha bu millete İstiklal Marşı yazdırmasın" söylemiydi. Nuri Bilge ne yazık ki çok haklıydı, bizim ülkemiz de insanımız da çok güzel ama bu evrende bir o kadar da yalnız ! O yüzden siyasetten arınmış, ama DEMOKRASİ'nin "GERÇEK DEMOKRASİNİN"ne olduğunu bilen ve buna sahip çıkan, işini en iyi şekilde yapıp, çok çalışmayı kendine düstur edinen yepyeni bir nesil var etmeliyiz, ne gençlerimize ne halkımıza ne geleceğimize karşı umudumuzu hiç kaybetmemeli, gerektiği yerde bu ülkenin umudu olup, taşın altına elimizi koymayı bilmeliyiz. Çünkü artık bu bir VAR OLMA SAVAŞIDIR, eğitimiyle, ekonomisiyle, insanıyla, kültürüyle ve aklınıza gelecek her unsuruyla hayatta kalma mücadelesidir. İç mücadelelerimizi bitirip, hep birlikte el ele demokratik ve güçlü bir Türkiye kurmak zorundayız, çünkü bu ülke tam 700 yıldır yok edilmeye çalışılıyor. Bu vatan elimizde kalan son topraktır, ve unutmayalım ki bize ne başka bir Türkiye ne de başka bir vatan var !

O yüzden 

Ne bir zamanlar dünyaya hükmetmesine rağmen içeride din - rüşvet - para derdine düşüp,  bilim - teknoloji- ekonomi ve askeride geri kalmışlığını karşı tarafa kafir demek suretiyle kendini ferahlatan ve bu kafa yapısından sebep yıkılmaya mahkum kalan koca imparatorluk Osmanlıyı 

Ne 1. Dünya Savaşında verdiğimiz milyonlarca şehidi, 

Ne Kurtuluş Savaşına adını yazdıran milyonlarca isimsiz kahramanı

Ne 60, 62,63,71,80 Darbelerini

Ne  15 Temmuz Gecesini

ve Ne de "Gerçek Demokrasiye" olan şiddetli ihtiyacımızı 

Lütfen, Ne unutalım ne de unutturalım !

Daha umut dolu 

Daha güzel bir Türkiye'de Görüşene dek sevgiyle kalın

* I dedicate this prize to my lonely and beautiful country which i love passionately.